De stof van Pinochet

Vandaag Vrijdag 27 February 20.15hrs.
Net de afwas gedaan en de spullen in plastic kisten opgeborgen.
Alles doen we in plastic zakken of kisten, als we dat niet doen is alles binnen de kortste keren onder het stof van de gravel wegen.
We zijn nu beland in het gedeelte waar de wegen grotendeels van gravel zijn. Ze zijn wel begonnen om stukken te asfalteren, maar het zal wel een tijdje duren voor dat alles klaar is. De weg heet route 7 maar het zuidelijke gedeelte van deze route heet op sommige plekken general pinochet. Deze man heeft in zijn beruchte jaren het iniciatief genomen om deze weg naar het zuiden verder te ontwikkelen. We rijden dus lekker over pinochet heen. Van uit Puorte  Montt  hebben wij 2 ferries genomen richting het zuiden. De eerste overtocht duurde 3 uur en meteen daarna nog eerste van 1 uur. We wilde die dag nog zuidelijker rijden maar naar de 2de ferry kwamen een mooi gebied dat we na een half uur rijden in een nationaal park zijn gestopt bij een camping met een uitzicht op een vulkaan. De campings in de parken zijn fantastisch,  meestal maar 10 plekken en ongeveer 100 meter tussen elke plek. De camping waar we aankwamen zag er uit als een lang stuk grasveld van 500 meter en 30 meter breed, er stond geen tent en wij dachten lekker rustig, tot dat een bord
Tegen kwamen met de tekst ( do not  camp on de landingstrip) de camping  lag nog een stukje verder.
De volgende ochtend kwamen we tijdens het rijden weer een airstrip tegen, deze keer reden op een gravel weg en zagen we een groot rood bord met tekst, we reden met een lekker vaartje en ons Nederlands Costa brava Spaans in niet zo goed dat we de tekst zo snel konden lezen.
De weg werd echter 50 meter breed over een stuk van ongeveer 500 meter en langs de kant stonden een paar wind vaantjes en een soort toren, misschien wel een verkeerstoren? Een stuk verder zagen in tegengestelde richting het zelfde rode bord staan,we zijn gestopt om te lezen wat er nu op stond, dit bord gaf aan dat je moest uit kijken voor stijgende en landende  vliegtuigen en zeker niet moest stoppen op het komende stuk weg.
In hetgebied waar we nu zijn, zijn de dorpen klein en op gezet met rechte straten en allemaal houten huizen, meestal zijn er weinig mensen te zien op straat. Als de bakker vers brood heeft hangt hij een witte vlag uit en als de slager vers vlees heeft hangt de rode vlag uit. Gisteren zijn we in het park quetal. aangekomen en hebben we vandaag vrijdag een mooie wandel tocht gemaakt naar de voet van een gletsjer. Was een zware tocht met veel hoogte verschil zal morgen wel de beentjes voelen.
Het vakantie seizoen loopt hierop zijn einde en je merkt dat het rustiger wordt, op de  camping zijn niet alle 10 plaatsen bezet en voelen we ons echt alleen op de wereld. Als het donker is zijn we meestal naar boven aan het staren, niet dat we zeniel worden Door de stilte, maar de sterren hemel is zo mooi het is echt pikke donker hier.
Vandaag zaterdag, zijn we verder over pinochet naar het zuiden afgezakt naar Coyhique.  Het was weer een fantastische tocht van 200 km met veel vergezichten op gletsjers en besneeuwde bergtoppen.  Hier hebben we een hotel genomen om een beetje op te frissen, het koude water op de camping is wel erg koud. De afgelopen dagen ook geen netwerkverbinding gehad dus weer even de  WhatsApp bekijken. De komende dagen gaan we rond lago General Carrera rijden en bij Chile Chigo de grens over.