Turkije in
Door: Paulien en Bart
01 September 2008 | Turkije, Ankara
Zondag 31 Aug.
Weer tijd voor een kleine bijdrage voor het reis verhaal.
We zitten momenteel op het dak terras van ons hotel in het plaatsje Urgup in de streek Cappadocia.
Vandaag hebben we hier door het gebied gewandeld, maar gelukkig is de aanslag op de kuiten deze keer minder. Dit zal wel hoofdzakelijk komen door de oefening die de kuiten de afgelopen weken hebben gehad.
Het gebied staat bekend om zijn kalkstenen rots formaties en de grotten die hierin zijn gemaakt enige eeuwen geleden.
We zijn hier gisteren aangekomen na een tocht van ongeveer 600 Km vanaf Aleppo in Syrië.
De tocht hierheen hebben we over de Route National genomen. Zeg maar de groene route.
Een echte aanrader, maar in de “reis”boeken hadden ze vergeten erbij te schrijven, dat het een weggetje was van ongeveer 3 meter breed met heel veeeeel kuilen en bobbels.
Maar zoals gezegd, een echte aanrader door een fantastisch mooi berg gebied en over een paar mooie berg passen. Toen we rond 20:00 uur aan de lokale wijn zaten hadden we het idee dat nog steeds alles om ons heen, heen en weer schommelde.
Totaal hebben we nu 73 uur in de auto gezeten. Dit soort weetjes, weet ik weer om dat ik met een surveyor reis, die alles volgens het protocol bijhoudt. Dat is toch wel het voordeel als je met een Van Oord surveyor op pad gaat. By the way, dat ze nog op het DMC project posities kunnen bepalen.
Net op een terrasje via de Iphone wat reacties bekeken op onze berichtjes. Maar je ziet, je reist tegenwoordig met alle soorten communicatie middelen en positie bepalings middelen op zak rond. Komt waarschijnlijk ook door Paulien haar achtergrond. Met mijn achtergrond heb ik alleen 2 EHBO dozen ingepakt.
Maar het is wel leuk om alle reactie te lezen. Toen ik een paar jaar geleden voor het eerst ging reizen met een rugzak en lange haren, waren er nog geen internet cafés om het thuis front te laten weten wat je allemaal aan het uitvreten was. Toen was er nog de degelijke luchtpost brief die er op zijn minst een week overdeed om je verhaal in Nederland te krijgen.
O jee de 5 zit in de tijd, tijd voor een biertje, tot later.
Nu mijn inbreng: heeft iemand nog een foto met Bart met lang haar?? Wanneer was dat? :-)
Syrië uit was een aparte belevenis. Een dit keer lukte het niet met de blauwe ogen. De auto zaken waren snel geregeld, de paar stempeltje waren direct binnen. Toen de paspoort controle: 13 douaniers achter de balies (4 loketten) die heen en weer liepen en veel met hun mobieltjes in de weer waren. De IT lag eruit. Wij vermoeden, dat ze, deze dag dat wij de grens over wilde, een nieuw systeem/software moesten draaien. Grote ogen, handen in de lucht, elkaar boos aankijken: syriers zijn net baggeraars als de IT niet hun zin doet. Wij vermoeden dat elke beambte via een persoonlijke SMS code moest inloggen. Uiteindelijk was er 1 kerel die alle paspoort en visum nummers zat in te tikken. Dus het duurde even.
Uiteindelijk kom je bij de grens bij het hek waar een laatste douanier al de papieren moet controleren en dan het hek behoord open te doen. Deze meneer begon een allervriendelijkst praatje over wat wij van Syrië vonden. En dat we nog 30 US $ moesten betalen. Maar dat hadden we dus niet, alleen grote biljetten. 50 euro was het kleinste biljet voorhanden. Maar meneer had geen wisselgeld. Pas toen we dreigde om terug te gaan naar zijn chef was hij bereid wissel geld te geven, in Turkse ponden. Duidelijk het eerste geval van “afpersing”.
Maar dit is een uitzondering. We hebben de mensen in Syrië als heel aardig, behulpzaam en hartelijk ervaren. Ze zijn allemaal benieuwd waar je vandaan komt. “Welcome” was het woord dat je door iedereen toegewenst werd.
Op grote toeristische locaties wordt je vaak aangesproken of je wat wil kopen. Een vriendelijk nee was genoeg, daarna liet men je met rust.
Turkije in was vooral een administratieve bezigheid. Van loket naar loket, en als je al je stempels hebt, ook voor de auto, gaat de slagboom omhoog en ben je binnen.
Weer tijd voor een kleine bijdrage voor het reis verhaal.
We zitten momenteel op het dak terras van ons hotel in het plaatsje Urgup in de streek Cappadocia.
Vandaag hebben we hier door het gebied gewandeld, maar gelukkig is de aanslag op de kuiten deze keer minder. Dit zal wel hoofdzakelijk komen door de oefening die de kuiten de afgelopen weken hebben gehad.
Het gebied staat bekend om zijn kalkstenen rots formaties en de grotten die hierin zijn gemaakt enige eeuwen geleden.
We zijn hier gisteren aangekomen na een tocht van ongeveer 600 Km vanaf Aleppo in Syrië.
De tocht hierheen hebben we over de Route National genomen. Zeg maar de groene route.
Een echte aanrader, maar in de “reis”boeken hadden ze vergeten erbij te schrijven, dat het een weggetje was van ongeveer 3 meter breed met heel veeeeel kuilen en bobbels.
Maar zoals gezegd, een echte aanrader door een fantastisch mooi berg gebied en over een paar mooie berg passen. Toen we rond 20:00 uur aan de lokale wijn zaten hadden we het idee dat nog steeds alles om ons heen, heen en weer schommelde.
Totaal hebben we nu 73 uur in de auto gezeten. Dit soort weetjes, weet ik weer om dat ik met een surveyor reis, die alles volgens het protocol bijhoudt. Dat is toch wel het voordeel als je met een Van Oord surveyor op pad gaat. By the way, dat ze nog op het DMC project posities kunnen bepalen.
Net op een terrasje via de Iphone wat reacties bekeken op onze berichtjes. Maar je ziet, je reist tegenwoordig met alle soorten communicatie middelen en positie bepalings middelen op zak rond. Komt waarschijnlijk ook door Paulien haar achtergrond. Met mijn achtergrond heb ik alleen 2 EHBO dozen ingepakt.
Maar het is wel leuk om alle reactie te lezen. Toen ik een paar jaar geleden voor het eerst ging reizen met een rugzak en lange haren, waren er nog geen internet cafés om het thuis front te laten weten wat je allemaal aan het uitvreten was. Toen was er nog de degelijke luchtpost brief die er op zijn minst een week overdeed om je verhaal in Nederland te krijgen.
O jee de 5 zit in de tijd, tijd voor een biertje, tot later.
Nu mijn inbreng: heeft iemand nog een foto met Bart met lang haar?? Wanneer was dat? :-)
Syrië uit was een aparte belevenis. Een dit keer lukte het niet met de blauwe ogen. De auto zaken waren snel geregeld, de paar stempeltje waren direct binnen. Toen de paspoort controle: 13 douaniers achter de balies (4 loketten) die heen en weer liepen en veel met hun mobieltjes in de weer waren. De IT lag eruit. Wij vermoeden, dat ze, deze dag dat wij de grens over wilde, een nieuw systeem/software moesten draaien. Grote ogen, handen in de lucht, elkaar boos aankijken: syriers zijn net baggeraars als de IT niet hun zin doet. Wij vermoeden dat elke beambte via een persoonlijke SMS code moest inloggen. Uiteindelijk was er 1 kerel die alle paspoort en visum nummers zat in te tikken. Dus het duurde even.
Uiteindelijk kom je bij de grens bij het hek waar een laatste douanier al de papieren moet controleren en dan het hek behoord open te doen. Deze meneer begon een allervriendelijkst praatje over wat wij van Syrië vonden. En dat we nog 30 US $ moesten betalen. Maar dat hadden we dus niet, alleen grote biljetten. 50 euro was het kleinste biljet voorhanden. Maar meneer had geen wisselgeld. Pas toen we dreigde om terug te gaan naar zijn chef was hij bereid wissel geld te geven, in Turkse ponden. Duidelijk het eerste geval van “afpersing”.
Maar dit is een uitzondering. We hebben de mensen in Syrië als heel aardig, behulpzaam en hartelijk ervaren. Ze zijn allemaal benieuwd waar je vandaan komt. “Welcome” was het woord dat je door iedereen toegewenst werd.
Op grote toeristische locaties wordt je vaak aangesproken of je wat wil kopen. Een vriendelijk nee was genoeg, daarna liet men je met rust.
Turkije in was vooral een administratieve bezigheid. Van loket naar loket, en als je al je stempels hebt, ook voor de auto, gaat de slagboom omhoog en ben je binnen.
-
01 September 2008 - 18:09
Jetty :
ziet er ongelofelijk mooi uit. Wij zien nu al uit naar ons vertrek uit Dubai.. tegen die tijd ontvangen wij graag wat tips over hoe jullie met Jeep zijn omgegaan. Ik ben bang dat FJ in een depressie gaat raken als we vertellen wat we van plan zijn. Groetjes van FJ aan Jeep trouwens. Hij mist hem nu al. -
02 September 2008 - 23:05
Jadick:
Bijzondere omgeving,zijn benieuwd naar jullie vervolg route. Veel plezier en blijf allert. -
03 September 2008 - 10:25
Maurice:
Jullie zijn nu ongeveer halverwege! Geniet van Turkije, Cappadocia is schitterend; de kust ook.
Goede reis verder. -
03 September 2008 - 17:49
Jack & Rolien:
Waar zijn wij! Nu nog in A'dam. Volgende week op de motor richting Lux & Z- Dld
Ff baggerzeilen dit weekend
Daarna Rolien naar St. Petersburg & Jack naar UK.
En dan over +/- 3 wk weer A'dam.Zijn jullie dan ook al in NL of alweer gevlogen!
Groetjes & goeie reis
xxx Jack & Rolien -
04 September 2008 - 06:13
JV:
heeft iemand nog een foto met Bart met lang haar?? .
heb ik iets gemist?
een foto met haar??
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
